ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

(ΑΡΘΡΟ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗΣ)

http://komianos.wordpress.com

Με  την  εξέλιξη  της  ανθρωπότητας,  πολλά  επαγγέλματα  καταργούνται  και  δημιουργούνται  νέα. 

Στο  χωριό  υπήρχε  το  επάγγελμα  του  σαγματοποιού (κύριο έργο του σαγματοποιού ήταν να φτιάχνει σαμάρια), το  οποίο εξασκούσε  ο  Στέλιος  Σαμαράς. Του σιδερά – καροποιού, το  οποίο εξασκούσε  ο Μιχάλης Μιχαηλίδης «Ο Καροποιός», έτσι  τον  γνωρίζαμε  όλοι.  Αυτός κατασκεύαζε  αλέτρια,  υνιά,  δρεπάνια,  τσάπες,  κασμάδες,  κάρα  και  αργότερα  σούστες, που  ήταν η  εξέλιξη  του  κάρου. Τον Μιχάλη διαδέχτηκαν  ο  Αλέκος  Αραμπατζής   και  ο  Μιχάλης  Τάζογλου.   Όπως  βλέπετε  και  το  επώνυμο  του  πρώτου  είναι  σχετικό  με  το  επάγγελμα.  Το επάγγελμα του  γανωτή ή γανωματή ή γανωτζή ή «καλαϊτζή»  το  εξασκούσε  ο  Μαρωνίτης,  πατέρας  του  Χαράλαμπου  Μαρωνίτη  και  κάποιος  άλλος  πού  έμενε  στο  συνοικισμό  και  δε  μπορώ  να  θυμηθώ  το  επώνυμό  του.  Πεταλωτής   και  κουρέας  των  γαιδάρων   ήταν  ο  Αργύρης  Τσαλίκης.  Όταν  πετάλωνε,  έδινε  σε  εμάς  τα  παιδιά  ένα  κομμάτι  από  ουρά  αλόγου  για  να  διώχνουμε  τις  αλογόμυγες  που  ενοχλούσαν  τα  ζώα  και  δεν  ηρεμούσαν.  Για  αντάλλαγμα,  μας  έδινε  τρίχες  γαιδάρου  πού  τις  φτιάχναμε  στρόγγυλες  μπάλες  με  την  βοήθεια  της  σαπουνάδας.  Αυτές  δεν  διαλύονταν  εύκολα  όπως  οι  μπάλες  που φτιάχναμε  από  κουρέλια.   Αργότερα, τον  διαδέχτηκε  ο  γιός  του  Κώστας. Ο  Θεόπιστος  Μαυρίδης  επισκεύαζε  και  ενοικίαζε  ποδήλατα.  Το  επάγγελμα  της  πρακτικής  μαμής  το  εξασκούσε  μία  εντόπια  γυναίκα, η Μαριάνθη, μέχρι  που  ήρθε  μία  μαία,  η  Αννούλα,  για  να  κάνει  την  πρακτική  της  εξάσκηση  στο  Αγροτικό  Ιατρείο  του  χωριού.  Για  την  τακτοποίηση  και  καλλωπισμό  των  νεκρών,  φρόντιζε  η  Δέσποινα  Χατζοπούλου.  Το  ξεμάτιασμα  και  το  δήθεν  γήτεμα  από  ιλαρά, κοκίτη  και  άλλες  παιδικές ασθένειες  το  έκανε  η  ‘’μανάκα’’  (γιαγιά)  Δέσποινα  Μαργίδη  και  φυσικά  περνούσε  η  αρρώστια  σε  λίγες  ημέρες  αφού  έκανε  τον  κύκλο  της.  Έτσι  μπορούμε  να  πούμε  ότι  έπιανε  το  γήτεμα,  ψυχολογικά  όμως  μας  ανέβαζε.

Τέλος, αξίζει  να  αναφέρω  τον  Ευάγγελο  Κανούτσο,  όχι  σαν  επαγγελματία  αλλά  σαν  αυτοδίδακτο  ζωγράφο  κολάζ  πού  έφτιαχνε  πίνακες  με  χρωματιστά  φτερά  πουλιών.