ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

24-12-2011 / 17:30' ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ-ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Το Σάββατο 24-12-2011 και ώρα 17:30’, ο Άγιος Βασίλης κάνει στάση στην κεντρική πλατεία της Αδριανής, για να μοιράσει δώρα και ζαχαρωτά στους μικρούς φίλους και τοπικά εδέσματα στους μεγάλους φίλους, υπό τους γιορτινούς ήχους της Φιλαρμονικής Αδριανής. Καλούνται όλοι οι φίλοι, μικροί και μεγάλοι να παρευρεθούν, για να υποδεχθούμε μαζί τον Άγιο Βασίλη.

Εκ μέρους του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Αδριανής

Το Δ.Σ.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ κ.ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Η  εκπαίδευση  στην  Αδριανή  Δράμας

Κάθε άνθρωπος αγαπά  τον  τόπο  που  γεννήθηκε,  το  χωριό  του,  το  σπίτι  του,  και  οπωσδήποτε  βλέπει  τα  πράγματα  διαφορετικά  από  τους  άλλους.  Έτσι  κι  εγώ  πού  αγαπώ  τον  τόπο  μου,  θα  σας  μιλήσω  άλλη  μία  φορά  για  το  χωριό  μου  και  συγκεκριμένα  για  την  τάση  που  έχουν  οι  κάτοικοί  του  στην  φιλομάθεια  και  στην  πρόοδο. 

Πολλοί  βέβαια  θα  γνωρίζετε  ότι  έχει  βγάλει  αξιόλογους  επιστήμονες  ιατρούς,  καθηγητές,  δασκάλους  και  δασκάλες.  Ενδεικτικά  σας  αναφέρω,  τους  ιατρούς   Σαμαρά  Στέλιο,  Ζέρβα  Γεώργιο,  τον  συμμαθητή  μου  Αραμπατζή  Γεώργιο  που  ζει  και  εργάζεται  στην  Αυστρία, τον  Σαμαρά  Ερμή, τον  οδοντίατρο  Τέγο  Κωνσταντίνο,  τούς  καθηγητές  Κουγιουμτζή  Αναστάσιο,  Μαργίδη  Πέτρο,  Κάνδρου  Παναγιώτη  τον  δάσκαλο  Σγουρή  Παναγιώτη,  τον  συγγραφέα  Νόλλα  Δημήτριο, τον  ζωγράφο  Κερεστετζή  Κωνσταντίνο  και  άλλους  που  δεν  τους  θυμάμαι  και  φυσικά  θα  τους  γνωρίζετε  εσείς  σαν  συγγενείς   ή  γείτονες.  

Τα  πρώτα  χρόνια  μετά  την  κατοχή  στο  δημοτικό  σχολείο  είχαμε  δάσκαλο  τον  Φώτη  Κονδύλη,  που  εάν  δεν  κάνω  λάθος  τον  πλήρωνε  το  χωριό  και  τις  τάξεις  τις  ανεβαίναμε  δύο  δύο  την  χρονιά,  για  να  ταιριάζει  η  ηλικία  μας  με  την  τάξη.  Το  πρωί  μας  έδιναν  γάλα  από  σκόνη  που  μας  το  ετοίμαζαν  κορίτσια  του  χωριού  και  βιταμίνες  γιατί  είχαμε αβιταμίνωση  και  το  απαίσιο  μουρουνέλαιο, το οποίο  πίναμε  όλοι  από  το  ίδιο  κουτάλι και   για  να  το  καταπιούμε  κρατούσαμε  μία  φέτα  λεμόνι.  Κατά  καιρούς  μας έδιναν  και  δέματα  με  μπισκότα,  γάλατα  και  σοκολάτες  σταλμένα από  την  UNRRA,  μία  Αμερικάνικη  οργάνωση.   

Πολλοί  γονείς,  έστελναν  τα  παιδιά  τους  στο  γυμνάσιο.  Τότε  δεν  ήταν  υποχρεωτική  η  εννεαετής  εκπαίδευση και  τα  έξοδα  ήταν  αρκετά,  γιατί  έπρεπε  να  νοικιάζουμε  δωμάτιο  στη  Δράμα,  αφού  η  συγκοινωνία  ήταν  ακόμη  στα  σπάργανα.  Για  να  πάμε  στο  γυμνάσιο  έπρεπε  να  δώσουμε  εισαγωγικές  εξετάσεις.  Μέχρι  το  1949,  τα  παιδιά  πήγαιναν  στο  γυμνάσιο  της  Δράμας  και  για  ενίσχυση  των  οικογενειών,  μας  έδιναν  κάθε  πρωί  γάλα  και  ένα  σταφιδόψωμο.  Θυμάμαι  μία  φορά  έδωσα  50  λεπτά  και  αγόρασα  ένα  κουλούρι, από το οποίο  έδωσα  το  μισό  σε  έναν  συμμαθητή  μου  από  το  Πυξάρι.  Εκείνος  μου  είπε  κάτι,  που  το  θυμάμαι πάντα:  «Με  50  λεπτά  θα  αγόραζες  μισό  ψωμί».  Φαγητό  μας  έστελναν από  τα  σπίτια  μας  δύο  φορές  την  εβδομάδα  με  το  λεωφορείο  της  γραμμής.    Από  το  1949,  πηγαίναμε  στο  γυμνάσιο τού  Δοξάτου  το οποίο  ξεκίνησε  να  λειτουργεί  και  έτσι  δεν  νοικιάζαμε  δωμάτια,  αλλά  πηγαινοερχόμασταν  με  τα  πόδια  χειμώνα  καλοκαίρι  με  λάσπες  και  με  χιόνια.  Όταν  ο  καιρός  ήταν  καλός,  μερικά  παιδιά  πήγαιναν  με  το  ποδήλατο.  Το  κούρεμα  με  την  ψιλή  ήταν  υποχρεωτικό   όπως  και  το  πηλήκιο.  Μαλλιά  επιτρεπόταν  μόνο  στη  όγδοη  τάξη  (έκτη). Πολλές  φορές  πηγαίναμε  στο  γυμνάσιο  βρεγμένοι  και  παγωμένοι.  Σαν  παιδιά,  κάναμε  και  τις  ζαβολιές  μας.  Όταν  κάποια  ημέρα  ήταν  ηλιόλουστη,  την  κάναμε  κοπάνα  κρυμμένοι  στα  πευκάκια  τού  ηρώου  τού  Δοξάτου  ή  στο  φυλάκιο  των  κυνηγών  στην  γκιόλα  «Τσατάλτζα  λάκκο»,  μέχρι  να  έρθει   η  ώρα  να  σχολάσουμε.  Μία  ημέρ  επιστρέφοντας  στο  χωριό,  στο  δρόμο  ένα  φίδι  δύο  μέτρων  μας  έκοψε  κάθετα  τον  δρόμο.  Τότε  ο  Νίκος  Δρίζης,  αυθόρμητα  έτρεξε  και  το  πάτησε.  Το  φίδι  από  τον  πόνο  γύρισε  και  δάγκωσε  το  παντελόνι  του.  Οι  υπόλοιποι  παγώσαμε  βλέποντάς  το,  μέχρι  πού  ξεκόλλησαν    τα  δόντια  του  και  παραδόθηκε.  

Αλλά  και  στον  πολιτισμό  πρωτοστατούσε  το  χωριό  διοργανώνοντας  θεατρικές  παραστάσεις  με  την  βοήθεια  του  δασκάλου  Φωτιάδη  Γεώργιου  και  με  ερασιτέχνες  ηθοποιούς  κατοίκους  του  χωριού.   Είχαμε όμως  και  επισκέψεις  πολλών  θιάσων,  που  τον  χειμώνα  έδιναν  παραστάσεις  στο  καφενείο  του  Γεμενετζή  και  το  καλοκαίρι  σε  μία  σκηνή  που  την  έστηναν  στην  αλάνα  που  υπήρχε  εκεί  πού  σήμερα  είναι  το  κοινοτικό  κατάστημα.  Πιο  γνωστός  θίασος  ήταν  του  Χαριτόπουλου,  ο οποίος  αποτελούνταν  από  μία  οικογένεια  ηθοποιών.  Μαζί  τους  ήταν  και  ο  γνωστός  Ζανίνο  με  την  οικογένειά  του.
Αλλά  και  τσίρκο  ερχόταν  πολύ  συχνά στο  χωριό  με  ζογκλέρ  και  ακροβάτες.  Χαρακτηριστική  ήταν  η  φωνή  του  ντελάλη:  «Αποοοοό......ψε  στου  Γεμενετζή  το  καφενείοοοο,  έχει  μεγάλη  παράσταση.  Θα  παίξει  η  Γκόλφω»......και  πάει  λέγοντας,  καθώς  τότε  μεγάφωνα  δεν  υπήρχαν  στο  χωριό. 

Σας  παραθέτω  και  μερικές  φωτογραφίες  μαθητών  της  περιόδου  1949  έως  1955.

1949 1η γυμνασίου στον κήπο της Δράμας. Τριφτόπουλος Θεόδωρος-Δερμισιάδης Στέλιος

1955 Γεωργιάδης Δημήτριος-Δερμισιάδης Στέλιος. Στον τάφο των φονευθέντων από τους Βούλγαρους

1954 Γεωργιάδης Δημήτριος-Τριφτόπουλος Θεόδωρος-Δερμισιάδης Στέλιος. Μελέτη στην αυλή τού Δημήτρη.

1955 Γεωργιάδης Δημήτριος-Δερμισιάδης Στέλιος-Παπαδόπουλος Στέφανος-Σαμαράς Ερμής-Τριφτόπουλος Θεόδωρος. Στο δρόμο για το γυμνάσιο Δοξάτου.

Εκδρομή στις Κρηνίδες το 1953

1955 Στην Εδεσσα με ένα συμαθητή από τα Κύργια.

1951 Στον δρόμο γιά το Δοξάτο. Οικονόμου Αντώνιος-Δερμισιάδης Στέλιος

ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:

-ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΑΓΙΑΝΚΑΤΖΟΓΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
-ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΑΝΩΛΕΣΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
-ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΜΠΙΛΟΡΟΓΛΟΥ ΖΗΝΟΒΙΑ
-ΤΑΜΙΑΣ: ΚΑΓΙΟΓΛΟΥ Π. ΧΡΗΣΤΟΣ
-ΜΕΛΟΣ: ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
-ΜΕΛΟΣ: ΤΣΑΓΚΑΛΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
-ΜΕΛΟΣ: ΔΟΛΔΟΥΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΙΝΑΙ:

-ΚΑΛΑΙΤΖΗ ΜΑΡΙΑ
-ΜΠΟΓΔΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
-ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

  ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΔΡΙΑΝΗΣ, ΔΙΕΝΕΡΓΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 27-11-2011, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ. ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Δ.Σ. ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΘΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΟΥΝ ΣΕ ΝΕΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.

   ΕΥΧΗ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ. Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ. ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟ, ΑΠΟ ΟΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΜΕΣΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΣΚΟΥΜΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΑΣΤ. ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ

Θερισμός

Από αριστερά: ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ - ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΛΕΜΟΝΑ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΓΕΥΣΗ - ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Καλοκαίρι 1964

Από αριστερά: ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΛΕΜΟΝΑ-ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ-ΖΑΜΠΟΥΡΙΔΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ-ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

Στο σπίτι του Δημητρίου Κουρμπανιδη

Από αριστερά: ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΣ - ΚΟΥΡΜΠΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΚΟΥΡΜΠΑΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΚΟΥΡΜΠΑΝΙΔΟΥ ΑΘΗΝΑ

Σε φιλική έξοδο

Από αριστερά: ΚΟΥΚΑΡΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΚΟΥΡΜΠΑΝΙΔΟΥ ΒΑΣΩ - ΚΟΥΡΜΠΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΟΛΓΑ - ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΟΓΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΟΛΓΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ.

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ - Ο ΚΑΡΟΠΟΙΟΣ

Ο ΚΑΡΟΠΟΙΟΣ

(ΑΡΘΡΟ: ΘΕΜΗΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ)

φωτογραφία: www.thrakiki.gr

Μιλήσαμε για τον πεταλωτή, ας μάθουμε τώρα για τον καροποιό. Στην Αδριανή θυμάμαι δυο καροποιεία. Του Αλέκου Αραμπατζή και του Μιχάλη Μιχαηλίδη. Δεν ασχολούνταν μόνο με τα κάρα (σούστες) αλλά και με άλλες εργασίες γύρω από εργαλεία, τις τσάπες, τα δικέλλια, τα υνιά για τα αλέτρια κ.τ.λ. Το υνί  είναι το μαχαίρι στο αλέτρι. Αυτό κόβει το χώμα και είναι αφαιρούμενο με δυο βίδες. Όταν δεν έκοβε καλά το αφαιρούσαμε και το πηγαίναμε ή στον Αλέκο ή στον Μιχάλη τον Τάζογλου και τα δούλευαν εν θερμώ στο καμίνι να γίνουν κοφτερά. Αυτό για δυο φορές, μετά αγοράζαμε καινούργιο.

Όλοι έχουμε δει το κάρο, με δύο ή τέσσερις ρόδες. Με δύο ήταν ελαφρύ τύπου για γαϊδουράκια και το στάθμευες όπου ήθελες με τα χέρια. Τέτοια είχε αρκετά στο χωριό και συνήθως τα είχαν αυτοί που είχαν μικρή παραγωγή η δεν είχαν χώρο για μεγαλύτερο. Μετά ήταν τα μεγάλα κάρα (βοϊδάμαξα βαρέως τύπου), όπως σήμερα θα λέγαμε μονομπλόκ σασί για πολλά βάρη. Αυτά τα δούλευαν με άλογα. Στην εξέλιξη ήρθαν οι σούστες, πιο μαζεμένα με τέσσερις ρόδες. Σούστα λεγόταν γιατί είχε ανάρτηση πίσω-μπρος. Ανάλογα πόσο βαρέως τύπου την ήθελες, σου έβαζαν και τα ανάλογα φύλλα σούστας. Αυτή που είχαμε εμείς ήταν βαρέως τύπου. Στη φυτεία του καπνού γέμιζα τρεις βαρέλες με νερό και δεν καθόταν οι σούστες, ενώ όταν φόρτωνα το σιτάρι από την κομπίνα μέχρι 1000 κιλά το καταλάβαινε.

Όλη η τέχνη στον καροποιό ήταν οι ρόδες. Οι ακτίνες, η στεφάνη, όλα χειροποίητα από ξύλο οξιάς. 8 ώρες μακριά από το χωριό είναι τα δάση απ’ όπου έφερναν ξύλα με τα ζώα. Έκοβαν στην κορδέλα τους κορμούς σε τετράγωνα, στα μήκη που ήθελαν και τα αποθήκευαν  πολύ καιρό για να στεγνώσουν καλά .Το στρογγύλευμα του ξύλου της ακτίνας γινόταν με το χέρι. Μετά ήταν η στεφάνη από σίδερο που το δούλευαν στο καμίνι να γίνει το στρογγύλευμα και ο ομφαλός είχε πολύ δουλεία. Τώρα πως έβαζαν τη στεφάνη το σίδερο στη ξύλινη ρόδα. Έβαζαν τη στεφάνη τη σιδερένια σε τάκους να μη ακουμπά στο χώμα και γύρω-γύρω ξυλαράκια στην αρχή και μετά πιο μεγάλα αρκετή ώρα μέχρι η λάμα να κοκκινίσει, ωστόσο είχαν στερεωμένη καλά την ξύλινη ρόδα έπαιρναν τη στεφάνη με τσιμπίδες και γρήγορα την κάθιζαν στη ρόδα και γρήγορα με σφυριά τη χτυπούσαν σε όλη την περιφέρεια και καθόταν μια χαρά. Έπαιρναν και τα ξύλα φωτιά όλα γίνονταν μια χαρά. και μετά πολύ νερό για να σβήσει η φωτιά και να κρυώσει το σίδερο. Θα καταλάβατε ότι όλο αυτό γίνονταν για τη διαστολή του σιδήρου ώστε να γίνει πολύ καλή εφαρμογή και να μη διαλύσει η ρόδα το καλοκαίρι με τη ζέστη. Οι ρόδες με τον άξονα δεν είχαν ρουλεμάν αλλά ήταν με δαχτυλίδι. Στη φυτεία βάζαμε πιο συχνά γράσο γιατί μπαίναμε μέσα στις γκιόλες να γεμίσουμε τα βαρέλια γρήγορα με νερό (η γκιόλα για όσους δε ξέρουν είναι η χωμάτινη δεξαμενή με 1-2 μέτρα νερό όπου έμπαινες μέσα με τη σούστα και το ζώο). Μετά γινόταν το κάσωμα και η βαφή. Ανάλογα πως την ήθελες με φρου-φρου ή σκέτο ένα χρώμα. Στον Άγιο Αθανάσιο (Μπόργιανη) είχαν οργανωθεί καλύτερα και τις έβαφαν με πολλά και ωραία χρώματα και λουλουδάκια. Πολύ καλή δουλειά. Γι’ αυτό είχαν πελάτες από όλη την Ελλάδα.

Το ζέψιμο του ζώου στη σούστα, είχε δυο τρόπους. Με αλυσίδες και με στραβόξυλο. Το στραβόξυλο είναι ένα τόξο κλειστό πάνω απ’ κεφάλι του ζώου. Βάζαμε το χαμούτι στο λαιμό του ή με αλυσίδες ή με λουριά για στραβόξυλο. Η άλλη εξάρτηση του ζώου ήταν το καπίστρι. Αυτό το βάζαμε στο κεφάλι και συγχρόνως περνάγαμε κι ένα σίδερο στο στόμα του. Πάνω σε αυτό το σίδερο ήταν τα χαλινάρια (τιμόνι). Στα μάτια του είχε και δυο παρωπίδες για να βλέπει μόνο εμπρός. Με τις σούστες υπήρχαν προβλήματα με τις κατηφόρες, ιδιαίτερα σε άσφαλτο. Γι’ αυτό το λόγο τις εφοδίαζαν με φρένο. Ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε διακοπές στην Καβάλα, στην Καλαμίτσα υπήρχαν πολλά «γκιντίκια» (έτσι λένε τις ανηφόρες-κατηφόρες) και για να μη γλιστράμε, φρένο. Το φρένο ήταν ένα παπούτσι σιδερένιο με ένα κομμάτι αλυσίδας. Ανάλογα το μήκος, σηκώναμε τη μια ρόδα από τις πίσω και την καθίζαμε επάνω στο φρένο. Την αλυσίδα την δέναμε κάπου επάνω στη σούστα, οπότε υπήρχε η τριβή του φρένου. Στην κατηφόρα το ζώο έκανε μια σχετική προσπάθεια και έτσι ο οδηγός ήταν ήσυχος.

Ο ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ

Ο ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ

(ΑΡΘΡΟ: ΘΕΜΗΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ)

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΖΩΝΤΑΝΟ –ΜΟΥΛΑΡΙ- ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ, ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΠΝΟΧΩΡΑΦΑ. ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΟ ΦΡΕΣΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΡΓΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΑΡΑΔΩΝ ΣΤΗ ΦΥΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ. ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ ΞΥΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΜΠΑ, ΚΑΙ ΟΞΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΟΠΟΙΟΥΣ. Η ΟΞΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΞΥΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΕΦΑΝΗ ΣΤΙΣ ΡΟΔΕΣ ΤΩΝ ΚΑΡΩΝ (ΠΑΡΜΑΚΙΑ). ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ. ΕΚΕΙ ΕΜΕΝΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 8 ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΣΕ ΣΠΗΛΙΑ. ΕΚΟΒΕ ΞΥΛΑ ΚΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΜΙΝΙ ΓΙΑ ΞΥΛΟΚΑΡΒΟΥΝΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΕΧΝΙΚΗ. ΩΣΤΟΣΟ ΕΙΧΕ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΑΖΑΝ ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ. ΤΟΤΕ, ΟΛΑ ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΣΑΜΑΡΙ ΣΤΑ ΖΩΑ, ΑΡΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΖΩΑ.

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ, ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΥΟ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ. Ο ΚΑΡΑΔΟΜΝΑΣ Ο
ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΣΑΛΙΚΗΣ Ο ΚΩΣΤΑΣ. ΤΟ ΠΕΤΑΛΩΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΓΛΟΥ (ΝΥΝ ΦΟΥΡΝΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΚΑΡΙΩΤΗ) ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΤΟ ΑΛΛΟ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ (ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΛΙΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ). ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΤΑΝΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ. ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΤΟΙΧΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΓΚΑΚΙ ΤΑ ΓΕΡΟΝΤΙΑ ΕΛΥΝΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Ο ΚΑΡΑΔΟΜΝΑΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΜΠΕΙΡΟΣ. ΕΚΕΙ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΑΖΕΥΑΜΕ. ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ. ΤΑ ΠΕΤΑΛΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΗΤΑΝ ΔΥΟ ΕΙΔΩΝ. ΤΑ ΙΣΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΛΑΜΑΡΙΝΑ ΜΕ ΤΡΥΠΟΥΛΕΣ ΓΥΡΩ – ΓΥΡΩ ΠΟΥ ΚΑΡΦΩΝΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΕΛΜΑ ΚΑΘΕ ΖΩΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΤΑΔΕΣ -ΕΤΣΙ ΤΑ ΛΕΓΑΝ- ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΣΙΦ ΛΑΜΑ ΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΜΕ ΔΥΟ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΡΦΩΝΟΤΑΝ ΜΕ ΚΑΡΦΙΑ ΑΛΛΟΥ ΠΡΟΦΙΛ. ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΕΤΑΛΩΜΑ, ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΠΡΟΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΦΟΡΜΑΡΕΙ. ΑΦΟΥ ΚΑΡΦΩΝΕ ΤΑ ΠΕΤΑΛΑ, ΣΤΟ ΤΕΛΕΙΩΜΑ, ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΝ ΛΙΜΑ (ΡΑΣΠΑ) ΚΙ ΕΦΕΡΝΕ  ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟ ΝΥΧΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΤΑΛΟ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΜΕ, ΟΜΩΣ ΑΝ ΤΟ ΖΩΟ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΦΟΡΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΑΜΟΣ. ΚΑΤΙ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΛΕΩ. ΟΙ ΜΑΣΤΟΡΕΣ ΟΜΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΑ ΖΩΑ. ΕΤΣΙ ΚΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ. ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ ΜΟΥΛΑΡΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ (ΠΟΥΛΑΡΙ). ΕΓΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΙΣΤΡΙ (ΤΑ ΛΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ) ΚΙ ΑΥΤΟΣ
ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΛΤΟ ΕΠΙΑΝΕ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΠΟΔΙ ΣΤΟ ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΡΟΣΤΙΝΗ
ΠΛΕΥΡΑ ΤΟ ΝΕΥΡΟ ΤΟΥ ΣΦΙΧΤΑ. ΤΟ ΖΩΟ ΕΜΕΝΕ ΑΚΙΝΗΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΥ ΠΕΡΝΑΓΑ ΣΧΟΙΝΙ ΔΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕ ΤΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΟΔΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΩΤΣΑΕΙ. ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΛΩΤΣΗΣΕΙ, ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΖΟΤΑΝ. ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑΝ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΤΑΛΩΜΑ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΟ ΚΑΘΩΣ ΣΠΑΝΙΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ.

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

(ΑΡΘΡΟ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗΣ)

http://komianos.wordpress.com

Με  την  εξέλιξη  της  ανθρωπότητας,  πολλά  επαγγέλματα  καταργούνται  και  δημιουργούνται  νέα. 

Στο  χωριό  υπήρχε  το  επάγγελμα  του  σαγματοποιού (κύριο έργο του σαγματοποιού ήταν να φτιάχνει σαμάρια), το  οποίο εξασκούσε  ο  Στέλιος  Σαμαράς. Του σιδερά – καροποιού, το  οποίο εξασκούσε  ο Μιχάλης Μιχαηλίδης «Ο Καροποιός», έτσι  τον  γνωρίζαμε  όλοι.  Αυτός κατασκεύαζε  αλέτρια,  υνιά,  δρεπάνια,  τσάπες,  κασμάδες,  κάρα  και  αργότερα  σούστες, που  ήταν η  εξέλιξη  του  κάρου. Τον Μιχάλη διαδέχτηκαν  ο  Αλέκος  Αραμπατζής   και  ο  Μιχάλης  Τάζογλου.   Όπως  βλέπετε  και  το  επώνυμο  του  πρώτου  είναι  σχετικό  με  το  επάγγελμα.  Το επάγγελμα του  γανωτή ή γανωματή ή γανωτζή ή «καλαϊτζή»  το  εξασκούσε  ο  Μαρωνίτης,  πατέρας  του  Χαράλαμπου  Μαρωνίτη  και  κάποιος  άλλος  πού  έμενε  στο  συνοικισμό  και  δε  μπορώ  να  θυμηθώ  το  επώνυμό  του.  Πεταλωτής   και  κουρέας  των  γαιδάρων   ήταν  ο  Αργύρης  Τσαλίκης.  Όταν  πετάλωνε,  έδινε  σε  εμάς  τα  παιδιά  ένα  κομμάτι  από  ουρά  αλόγου  για  να  διώχνουμε  τις  αλογόμυγες  που  ενοχλούσαν  τα  ζώα  και  δεν  ηρεμούσαν.  Για  αντάλλαγμα,  μας  έδινε  τρίχες  γαιδάρου  πού  τις  φτιάχναμε  στρόγγυλες  μπάλες  με  την  βοήθεια  της  σαπουνάδας.  Αυτές  δεν  διαλύονταν  εύκολα  όπως  οι  μπάλες  που φτιάχναμε  από  κουρέλια.   Αργότερα, τον  διαδέχτηκε  ο  γιός  του  Κώστας. Ο  Θεόπιστος  Μαυρίδης  επισκεύαζε  και  ενοικίαζε  ποδήλατα.  Το  επάγγελμα  της  πρακτικής  μαμής  το  εξασκούσε  μία  εντόπια  γυναίκα, η Μαριάνθη, μέχρι  που  ήρθε  μία  μαία,  η  Αννούλα,  για  να  κάνει  την  πρακτική  της  εξάσκηση  στο  Αγροτικό  Ιατρείο  του  χωριού.  Για  την  τακτοποίηση  και  καλλωπισμό  των  νεκρών,  φρόντιζε  η  Δέσποινα  Χατζοπούλου.  Το  ξεμάτιασμα  και  το  δήθεν  γήτεμα  από  ιλαρά, κοκίτη  και  άλλες  παιδικές ασθένειες  το  έκανε  η  ‘’μανάκα’’  (γιαγιά)  Δέσποινα  Μαργίδη  και  φυσικά  περνούσε  η  αρρώστια  σε  λίγες  ημέρες  αφού  έκανε  τον  κύκλο  της.  Έτσι  μπορούμε  να  πούμε  ότι  έπιανε  το  γήτεμα,  ψυχολογικά  όμως  μας  ανέβαζε.

Τέλος, αξίζει  να  αναφέρω  τον  Ευάγγελο  Κανούτσο,  όχι  σαν  επαγγελματία  αλλά  σαν  αυτοδίδακτο  ζωγράφο  κολάζ  πού  έφτιαχνε  πίνακες  με  χρωματιστά  φτερά  πουλιών. 

ΛΑΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Ο Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

Ο Γ.Σ. Ηρακλής Αδριανής σας προσκαλεί στην Λαϊκή Βραδιά που διοργανώνει το Σαββάτο 23 Ιουλίου 2011 στην Πλατεία της Αδριανής. Ωρα έναρξης 21:00΄. 

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΤΕΕ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΑΝ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΕΕ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ SPECIAL OLYMPICS ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ.

 

Σε  μια λιτή τελετή που έλαβε χώρα στον Δήμο Δράμας, , βραβεύτηκαν απο τον Δήμαρχο  Δράμας Κυριάκο Χαρακίδη, τα παιδιά που έλαβαν μέρος στους αγώνες Volley Β’ κατηγορίας  των  “ Special Olympics “που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα. Τα παιδιά του ΤΕΕ  εκπροσώπησαν την πόλη μας και φέρνοντας το χάλκινο μετάλλιο. Συγχαρητήρια στους  Λαπαρίδη Κοσμά, Καλαιτσίδη Θεολόγο, Μήλιο Δημήτριο, Γρηγοριάδη Αναστάσιο.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΗ ΘΕΟΛΟΓΟ.

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ - Ο ΓΑΝΩΤΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: www.entre.gr

Ο ΓΑΝΩΤΗΣ

(ΑΡΘΡΟ: ΘΕΜΗΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ)

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΝΩΤΗΣ ή ΓΑΝΩΤΖΗΣ ή ΓΑΝΩΜΑΤΗΣ ή ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ. ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΠΟΥΝ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ? ΝΑΙ, ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ Ο ΓΑΝΩΤΗΣ.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΓΑΝΩΤΗΣ; ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ (ΚΟΥΤΑΛΙΑ, ΠΙΡΟΥΝΙΑ, ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ) ΤΑ ΓΑΝΩΝΑΜΕ ή ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΕΠΙΚΑΣΣΙΤΕΡΩΝΑΜΕ. Ο ΓΑΝΩΤΗΣ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΓΚΑΖΙΕΡΑ ΠΙΕΣΗΣ (ΣΥΣΚΕΥΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ) ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ «Ο ΓΑΝΩΤΗΣ». Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΑΝΩΜΑΤΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΩΣ ΕΞΗΣ: ΣΤΟ ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΓΚΑΖΙΕΡΑΣ, ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΕΒΓΑΙΝΕ Η ΦΛΟΓΑ, ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΣΚΕΥΟΣ ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΜΕΤΡΙΟ ΜΠΡΙΚΙ ΤΟΥ ΚΑΦΕ. ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΧΕ ΚΑΣΣΙΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΤΕΝΕΚΕΔΑΚΙ ΕΙΧΕ ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΟ ΟΞΥ (ΒΙΤΡΙΟΛΙ). ΜΕ ΤΟ ΥΓΡΟ ΑΥΤΟ (ΒΙΤΡΙΟΛΙ), ΚΑΘΑΡΙΖΕ ΤΟ ΠΙΡΟΥΝΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΓΑΝΩΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΒΕ ΤΗ ΓΚΑΖΙΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΙΩΣΕΙ Ο ΚΑΣΣΙΤΕΡΟΣ (ΚΑΛΑΙ). ΕΠΕΙΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΠΙΡΟΥΝΙ ΜΕ ΜΙΑ ΤΣΙΜΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΤΟΥΣΕ ΜΕΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΗ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΒΓΑΖΕ, ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΒΑΜΒΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΖΕ ΤΟ ΓΑΝΩΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΙΔΙΟ ΣΤΡΩΜΑ ΥΛΙΚΟΥ. ΑΦΟΥ ΚΡΥΩΝΕ, ΤΟ ΓΥΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΤΟΥΣΕ ΠΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ. ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΙΡΟΥΝΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΠΤΙΚΑ. ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΝΟΞΕΙΔΩΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ.

ΑΛΛΑ ΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΓΑΝΩΝΑΜΕ ΗΤΑΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΧΑΛΚΙΝΑ ΚΑΖΑΝΙΑ (ΑΠΟ ΜΠΑΚΙΡΙ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ). ΕΔΩ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΑΝΩΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΒΡΑΖΑΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΧΑΝΑΔΕΣ, ΤΑ ΠΕΤΜΕΖΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΤΣΕΛΙΑ (ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΣΤΑΦΥΛΙΑ). ΑΝ ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΓΑΝΩΜΕΝΟ, ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΗΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ. ΕΠΙΣΗΣ, ΠΟΛΥ ΕΥΑΛΩΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΣΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΟΞΕΑ ΤΟΥ ΓΙΑΟΥΡΤΙΟΥ ΟΞΕΙΔΩΝΑΝ ΤΟ ΧΑΛΚΟ.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΓΑΝΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ. ΤΟ 1974 ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, ΒΡΕΘΗΚΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΥΡΩ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΕΦΕΡΝΑΝ ΦΑΓΗΤΑ. ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΣΕ ΧΑΛΚΙΝΟ ΣΚΕΥΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΟΥ ΦΑΓΑΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤO, ΜΕΙΝΑΜΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΜΕ. ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ, ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΒΑΖΕΤΕ ΦΑΓΩΣΙΜΑ ΣΕ ΧΑΛΚΙΝΟ ΣΚΕΥΟΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΙΓΟΥΡΑ.

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΗ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ κ. ΜΥΣΤΗΡΙΔΗ ΙΩΑΝΝΗ - ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΔΡΙΑΝΗΣ - "ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΟ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ" ΣΤΗΝ ΑΛΦΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΡΑΜΑΣ.

ΤΑ 4 ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΝΕΒΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ YOUTUBE Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ, ΕΓΓΟΝΟΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ.

 

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ - 1962

Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΑΔΡΙΑΝΗΣ ΣΥΣΤΑΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 42/1962 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΔΡΙΑΝΗΣ. ΕΠΕΙΤΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 560 ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 137 Φ.Ε.Κ. - ΤΟΜΟΣ Α' / 04-9-1962

ΝΕΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πανήγυρις Αη Γιάννη 8 Μαϊου 1968
Ευαγγελία Μαυρομιχάλη
Ανατολή Κουρτίδου
Μαρία,Χρυσούλα,Μέλπω Μαυρομιχάλη
Ελένη Ιωαννίδου

Κοινότητα Ανδριανής 1963, Πρώτες επισκέψεις Μεταναστών
Καλλιόπη Κουρτίδου-Βογιατζή
Παρθένα Κουρτίδου
Αδάμος Κουρτίδης
Γεωργία Κουρτίδου

Δρόμος Νικηφόρου-Αδριανής έπιστροφή από προίκα(Οκτώβριος 1958)
Καλλιόπη Κουρτίδου
Δρόσος Στεργιάδης(οδηγός)
Λάκης Καραγιάννης

Καφενείον Γεμενετζή (Αδριανή 1955) από αριστερά
Σταυρούλα Νικολαϊοδου
Αντιγόνη Σταυρίδου
Σοφούλα Φιγκοπούλου
Καλλιόπη Κουρτίδου
Ιωάννης Κουρτίδης. Δίπλα πάνω Στέλιος Δερμισιάδης
Στέλιος Φιγκόπουλος
Γιάννης Κων/νίδης
Στέλιος Νικολαϊδης
Μαρία Αμανατίδου
Δήμητρα Κονδύλη(Πύργιλη)

Απόκριες 1955-56 Παλιά πίσω πλευρά Δ.Σχολείου
Κων/να Κουρτίδου
Ανατολή Χατζηιωσηφίδου
Καλλιόπη Κουρτίδου
Δέσποινα Χατζηπάνου
Στράτος Παπαδόπουλος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΔΑΝΑΗ Γ. ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ κα. ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΥΛΙΚΟ (ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΟΥΝ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ kdoldur@gmail.com

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΜΑΡΑ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΕΡΙΚΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ. Ο κ. ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ), Ο κ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ), Ο κ. ΣΑΜΑΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗΣ), Η κ. ΒΑΣΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ (ΚΟΜΜΩΤΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΠΟΧΗΣ), Ο κ. ΚΟΣΕΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΓΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΕΚ ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ-ΡΑΦΤΗΣ), ΣΕ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΑΖΑΝΗ (ΤΥΡΟΚΟΜΕΙΟ). ΕΠΙΣΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΥΠΗΡΧΕ ΜΑΙΑ (ΓΝΩΣΤΗ ΩΣ ΜΑΜΗ), ΚΑΡΟΠΟΙΕΙΟ, ΠΕΤΑΛΩΤΗΡΙΟ ΖΩΩΝ.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ
 

   Η  χώρα  μας  βρέθηκε  πολλές  φορές  σε  δύσκολη  οικονομική  κατάσταση  για  διάφορους  λόγους. Εγώ  θα  έλεγα  ότι  φταίει  η  πολύ  εξυπνάδα  μας,  που  πολλές  φορές  καταντάει  βλακεία  και  ο  πολύς  εγωισμός  μας.  Έξυπνος  λαός  είμαστε  γι  αυτό  προοδεύουμε  σε  άλλες  χώρες  και  προσαρμοζόμαστε  εύκολα.  Σε  περιόδους  οικονομικής  κρίσης  παίρνουμε  τα  μάτια  μας  και  φεύγουμε  και  γινόμαστε  μετανάστες  σε  πλούσιες  χώρες,  οι  οποίες  δεν  γεννήθηκαν  πλούσιες  αλλά  έγιναν  χάρη  στην  μεθοδικότητα  και  τον  προγραμματισμό  που  δυστυχώς  λείπει  από  εμάς.   Μία  τέτοια  περίοδος  ήταν  η  δεκαετία  τού  1950.  Πολλοί  νέοι  τού  χωριού  έφυγαν  στο  εξωτερικό.  Αρχικά  στο  Βέλγιο για  να  δουλέψουν  στα  ανθρακορυχεία.  Δουλειά  δύσκολη  και  ανθυγιεινή. Ακολούθησε  η  Γερμανία   την  δεκαετία του 1960.  Όχι  παράνομοι  μετανάστες  αλλά  καθ'  όλα  νόμιμοι.  Πολλοί  μετά  από  ένα  χρόνο  γύρισαν  στο  χωριό,  άλλοι  έμειναν  για  πολλά  χρόνια  και  άλλοι  μόνιμα. Όσοι  δούλεψαν έστω κι  ένα  χρόνο  πήραν  και  την  ανάλογη  σύνταξη.  Εδώ  πόσες  χιλιάδες  ένσημα  πρέπει  να  έχεις  για  να  πάρεις  σύνταξη;    

  Παραθέτω μερικές αναμνηστικές  φωτογραφίες  από  τα  ανθρακορυχεία  τού  Βελγίου  μέσα  στην πόλη  αλλά  και  μπροστά  στον  λόφο  από  καρβουνόσκονη  πού  τρώει  τα  πνευμόνια.  

    Πολλοί  θα  δούνε  γνωστά ή  συγγενικά  τους  πρόσωπα.

ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΘΕΜΗ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ

   Πριν 10 ημέρες ήμασταν στο νεκροταφείο της Ηλιούπολης, στην Αθήνα καθώς έφυγε από τη ζωή ο γαμπρός μου ΜΠΕΛΛΟΣ Δημήτριος, από τα Κύρια. Εκεί λοιπόν είχαμε ένα επεισόδιο υγείας και άμεσα κάλεσα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Σε λίγο χρόνο ήρθαν δύο διασώστες με μηχανές. Ο ένας, ήρθε κοντά μας με τα απαραίτητα για τις πρώτες βοήθειες. Δεν ξέρετε πόσο καλά φέρθηκε στην ασθενή. Της μιλούσε συνεχώς με πολύ ωραίο τρόπο και με τις τεχνικές του, τη συνέφερε και ηρεμήσαμε. Όσο της έβαζε τον ορό, ήρθε και το ασθενοφόρο για τη μεταφορά στο νοσοκομείο και σήμερα είναι καλά. 
   Όσο να είναι, πιάσαμε και κουβεντούλα. Τον ρωτάω: "Από που είσαι παλικάρι?". "Από Αδριανή Δράμας" μου απαντά. Όλοι μας, μείναμε με ανοιχτό στόμα. Ναι, είναι ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ - Διασώστης του ΕΚΑΒ. Πάρα τη φόρτιση της ώρας, γελάσαμε και λίγο. Δε ξέρετε πόσο χάρηκα που ένας πατριώτης μας έτυχε να με βοηθήσει. 
   Μάλιστα φίλοι μου, υπάρχουν πολλοί και καλοί άνθρωποι και δε πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Όλοι μας, με τον τρόπο μας, μπορούμε να βοηθήσουμε μήπως αυτός ο τόσο καλός τόπος πάει κάποτε καλύτερα, για τα παιδιά μας. Ευχαριστώ πολύ την ομάδα των διασωστών για την προσφορά τους. Να είναι καλά να τρέχουν να μας προλαβαίνουν στις δύσκολες στιγμές μας.

ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.