ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ
Το 1944, όταν τελείωσε η κατοχή, έφυγαν οι Βούλγαροι αλλά άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος. Δεν είμαι ιστορικός γιά να κρίνω τα γεγονότα. Στα χωριά δόθηκαν όπλα και οργανώθηκαν τα ΤΕΑ με σκοπό να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες (πολίτες αριστερής ιδεολογίας οι οποίοι κυνηγημένοι κατέφυγαν στα βουνά). Τα αποτελέσματα λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε. Σε ένα λαό που οι μισοί κυνηγούν τους άλλους μισούς, όποιος κι αν επικρατήσει, η καταστροφή για τον τόπο είναι η ίδια. Ενέδρες, σκοτωμοί, ρημαδιό, εξορίες. Σε κάθε χωριό υπήρχαν άνθρωποι και των δύο παρατάξεων. Ακόμη και μέσα στην ίδια οικογένεια, με τα γνωστά αποτελέσματα που ακόμα και σήμερα επιρρεάζουν τη ζωή μας, αφού πολλοί που τον ζήσαμε είμαστε ακόμα εν ζωή.
ΤΕΑ. Τάγματα εθελοντών ακριτών (το εθελοντών δεν είναι σίγουρο). Χωρίς να θέλω να προσάψω κάτι σε κανέναν, σε έναν εμφύλιο πόλεμο όλοι έχουν δίκαιο και όλοι έχουν άδικο. Τα αποτελέσματα τραγικά για όλους. Καταθέτω τη φωτογραφία, απλώς γιά να επισημάνω την ατμόσφαιρα που υπήρχε από το 1944 ως το 1949. Τέσσερα χρόνια που εύχομαι να μην ξανάρθουν. Θα μπορούσα να σας περιγράψω λεπτομερή γεγονότα, όπως τα έζησα εγώ, ένα παιδί δέκα ετών αλλά δεν έχει σημασία. Η καταστροφή είναι ίδια για όλους, νικητές και νικημένους. Τότε κατασκευάστηκαν και τα πολυβολεία γύρω από το χωριό, που τώρα είναι μάρτυρες μιας τραγικής εποχής.
Το 1944, όταν τελείωσε η κατοχή, έφυγαν οι Βούλγαροι αλλά άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος. Δεν είμαι ιστορικός γιά να κρίνω τα γεγονότα. Στα χωριά δόθηκαν όπλα και οργανώθηκαν τα ΤΕΑ με σκοπό να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες (πολίτες αριστερής ιδεολογίας οι οποίοι κυνηγημένοι κατέφυγαν στα βουνά). Τα αποτελέσματα λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε. Σε ένα λαό που οι μισοί κυνηγούν τους άλλους μισούς, όποιος κι αν επικρατήσει, η καταστροφή για τον τόπο είναι η ίδια. Ενέδρες, σκοτωμοί, ρημαδιό, εξορίες. Σε κάθε χωριό υπήρχαν άνθρωποι και των δύο παρατάξεων. Ακόμη και μέσα στην ίδια οικογένεια, με τα γνωστά αποτελέσματα που ακόμα και σήμερα επιρρεάζουν τη ζωή μας, αφού πολλοί που τον ζήσαμε είμαστε ακόμα εν ζωή.
ΤΕΑ. Τάγματα εθελοντών ακριτών (το εθελοντών δεν είναι σίγουρο). Χωρίς να θέλω να προσάψω κάτι σε κανέναν, σε έναν εμφύλιο πόλεμο όλοι έχουν δίκαιο και όλοι έχουν άδικο. Τα αποτελέσματα τραγικά για όλους. Καταθέτω τη φωτογραφία, απλώς γιά να επισημάνω την ατμόσφαιρα που υπήρχε από το 1944 ως το 1949. Τέσσερα χρόνια που εύχομαι να μην ξανάρθουν. Θα μπορούσα να σας περιγράψω λεπτομερή γεγονότα, όπως τα έζησα εγώ, ένα παιδί δέκα ετών αλλά δεν έχει σημασία. Η καταστροφή είναι ίδια για όλους, νικητές και νικημένους. Τότε κατασκευάστηκαν και τα πολυβολεία γύρω από το χωριό, που τώρα είναι μάρτυρες μιας τραγικής εποχής.
1 σχόλιο:
ΑΠΟ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΒΡΗΚΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ: Ιδρύθηκαν, στο τέλος του 1947 ή στις αρχές του 1948, από την κυβέρνηση Λαϊκών-Φιλελευθέρων υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Η αρχική τους ονομασία ήταν Μ.Ε.Α. (Μονάδες Εθνικής Ασφάλειας). Στη συνέχεια, και μέχρι το τέλος του Εμφυλίου, πήραν την ονομασία Μ.Α.Υ. (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου). "Μάηδες" λέγονταν στην καθομιλούμενη οι οπλίτες που επάνδρωναν τις μονάδες αυτές. Είχαν ως μοναδική αποστολή την προστασία των χωριών από επιθέσεις που έκαναν διάφορες ομάδες (γιάφκες) του "Δημοκρατικού Στρατού", που το επίσημο κράτος αποκαλούσε κομμουνιστοσυμμορίτες. Στην καθομιλούμενη ονομάζονταν αντάρτες (έννοια που τότε ήταν συνώνυμη με τον τρόμο). Λιγότερο συχνή ήταν η (υβριστική) ονομασία «κατσιαπλιάδες».
Μετά το τέλος του εμφυλίου, οι έως τότε Μ.Α.Υ. οργανώθηκαν σε Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας (Τ.Ε.Α.), επικεφαλής των οποίων ήταν Aξιωματικοί του Στρατού. Σε κάθε χωριό υπήρχε ομάδα ΤΕΑ με «Αρχηγό» έναν έφεδρο Λοχία. Ήταν η απάντηση των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων (Βενιζέλου, Πλαστήρα, Παπάγου, Καραμανλή, Παπανδρέου) στο σύνθημα «με τα όπλα παρά πόδα» του Ζαχαριάδη. Υπόχρεοι για υπηρεσία στα ΤΕΑ ήταν όλοι όσοι είχαν απολυτήριο στρατού (κάτω από κάποια ηλικία) εφόσον δεν είχαν κάποιο πραγματικό κώλυμα (σπουδές κ.λπ.). Τα ΤΕΑ διαλύθηκαν μετά τη μεταπολίτευση.
Δημοσίευση σχολίου