ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ
Μία παράδοση πολλών αιώνων, ήταν και η προίκα που έπρεπε να έχει κάθε κοπέλα για να δημιουργήσει το δικό της σπιτικό. Με το σκεπτικό ότι ο άντρας με την εργασία του έπρεπε να συντηρεί την οικογένειά του, έπρεπε και η γυναίκα να συμβάλλει με τον δικό της τρόπο οικονομικά. Αυτός ο τρόπος ήταν η προίκα, λες και η γυναίκα δεν συνέβαλλε με την εργασία της στα οικονομικά της οικογένειας, πολλές φορές περισότερο από τον άντρα, γιατί είχε και την ανατροφή των παιδιών. Οι άντρες συνήθως καμάρωναν για τα παιδιά τους, αλλά το άλλαγμα της πάνας και το τάισμα του μωρού με το μπιμπερό, ήταν ντροπή να το
κάνει ο πατέρας. Νοοτροπία πολύ παλιάς εποχής. Σήμερα καμαρώνω που οι νέοι πατέρες φορούν τον μάρσιπο στο στήθος ή βγάζουν το νήπιό τους βόλτα με το καρότσι.
Μία εβδομάδα πρίν το γάμο, οι φίλες της νύφης έπλεναν και σιδέρωναν την προίκα της και μετά την άπλωναν στα δωμάτια του πατρικού της σπιτιού σε κοινή θέα, για να φανεί τι είχε ετοιμάσει η νύφη. Τότε γινόταν ο σχολιασμός από τις γυναίκες. Πόσα κεντήματα, πόσα σεντόνια, πόσες μαξιλαροθήκες, πόσα χαλιά είχε, πράγμα που έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση την οικογένειά της που δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά, πράγμα απαράδεκτο. Πολλές φορές συντασόταν και προικοσύμφωνο. Ευτυχώς η προίκα καταργήθηκε και νομοθετικά και μαζί καταργήθηκαν και όλα τα γραφικά έθιμα. Εκείνο που δε μπορεί βέβαια να καταργηθεί είναι η βοήθεια των γονιών στα παιδιά τους.
Την παραμονή του γάμου πάλι, οι φίλες της, φόρτωναν τα προικιά σε κάρα για να τα φέρουν στο σπίτι του γαμπρού. Στη διαδρομή, τα πιτσιρίκια έκλειναν το δρόμο με σκοινί μέχρι να πάρουν τα διόδια...ας το πω έτσι. Φτάνοντας στο σπίτι του γαμπρού, έπρεπε ο γαμπρός να πληρώσει κάτι στα κορίτσια γιά τον κόπο τους αλλιώς δεν την παρέδιδαν. Μετά από διαπραγματεύσεις, τελικά έμπαινε η προίκα στο σπίτι και στολιζόταν ξανά. Η φωτογραφία περιγράφει ανάγλυφα όλο αυτό το γραφικό έθιμο.
κάνει ο πατέρας. Νοοτροπία πολύ παλιάς εποχής. Σήμερα καμαρώνω που οι νέοι πατέρες φορούν τον μάρσιπο στο στήθος ή βγάζουν το νήπιό τους βόλτα με το καρότσι.
Μία εβδομάδα πρίν το γάμο, οι φίλες της νύφης έπλεναν και σιδέρωναν την προίκα της και μετά την άπλωναν στα δωμάτια του πατρικού της σπιτιού σε κοινή θέα, για να φανεί τι είχε ετοιμάσει η νύφη. Τότε γινόταν ο σχολιασμός από τις γυναίκες. Πόσα κεντήματα, πόσα σεντόνια, πόσες μαξιλαροθήκες, πόσα χαλιά είχε, πράγμα που έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση την οικογένειά της που δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά, πράγμα απαράδεκτο. Πολλές φορές συντασόταν και προικοσύμφωνο. Ευτυχώς η προίκα καταργήθηκε και νομοθετικά και μαζί καταργήθηκαν και όλα τα γραφικά έθιμα. Εκείνο που δε μπορεί βέβαια να καταργηθεί είναι η βοήθεια των γονιών στα παιδιά τους.
Την παραμονή του γάμου πάλι, οι φίλες της, φόρτωναν τα προικιά σε κάρα για να τα φέρουν στο σπίτι του γαμπρού. Στη διαδρομή, τα πιτσιρίκια έκλειναν το δρόμο με σκοινί μέχρι να πάρουν τα διόδια...ας το πω έτσι. Φτάνοντας στο σπίτι του γαμπρού, έπρεπε ο γαμπρός να πληρώσει κάτι στα κορίτσια γιά τον κόπο τους αλλιώς δεν την παρέδιδαν. Μετά από διαπραγματεύσεις, τελικά έμπαινε η προίκα στο σπίτι και στολιζόταν ξανά. Η φωτογραφία περιγράφει ανάγλυφα όλο αυτό το γραφικό έθιμο.
1 σχόλιο:
γιασας πατριωτες,και συνεχεια σε αυτα που γραφη οα στελλιος,αν οι νεονυμφοι και οι δυο ηταν απο το χωριο γινοταν και στα δυο σπιτια γλεντι και δεν μπορουσε συγγενης του ενος να παη στο αλλο γλεντι τον πιαναν και τον μουτζουροναν,την κυριακη αν ειχε οργανα πηγαιναν μπροστα απο του γαμπρου το σπιτι πηαιναν στη νυφη και οι δυο προς την εκκλησια,μετα την τελετη εφευγε το ζευγαρι στη δραμα για φωτογραφια,απο εκει που θα περνουσε το αυτοκινητο συνηθως απο κολωνα σε κωλονα βαζαμε μια [τροιχια] σχοινι και σταματουσε το ταξι επρεπε ο γαμπρος να πληρωση για να περαση ηταν και αυτο ενα απο τα πολλα εθιμα του τοπου μας.Υ.Γ.να συμπληρωσο στου στελλιου το σχολιο γιατι την ειχα κανει πολλες φορες μεταφορα προικας στολιζαμε το αλογο οσο μπορουσαμε και την σουστα [καρρο]και στου αλογου το κεφαλι δεξια αριστερα κρεμαγαμε μαντιλια που ηταν σαν αμοιβη για τον κοπο μας αν καποιος θελη να συμπληρωσει κατι ελευθερα γιασας.
Δημοσίευση σχολίου