ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΘΕΜΗ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ

   Πριν 10 ημέρες ήμασταν στο νεκροταφείο της Ηλιούπολης, στην Αθήνα καθώς έφυγε από τη ζωή ο γαμπρός μου ΜΠΕΛΛΟΣ Δημήτριος, από τα Κύρια. Εκεί λοιπόν είχαμε ένα επεισόδιο υγείας και άμεσα κάλεσα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Σε λίγο χρόνο ήρθαν δύο διασώστες με μηχανές. Ο ένας, ήρθε κοντά μας με τα απαραίτητα για τις πρώτες βοήθειες. Δεν ξέρετε πόσο καλά φέρθηκε στην ασθενή. Της μιλούσε συνεχώς με πολύ ωραίο τρόπο και με τις τεχνικές του, τη συνέφερε και ηρεμήσαμε. Όσο της έβαζε τον ορό, ήρθε και το ασθενοφόρο για τη μεταφορά στο νοσοκομείο και σήμερα είναι καλά. 
   Όσο να είναι, πιάσαμε και κουβεντούλα. Τον ρωτάω: "Από που είσαι παλικάρι?". "Από Αδριανή Δράμας" μου απαντά. Όλοι μας, μείναμε με ανοιχτό στόμα. Ναι, είναι ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ - Διασώστης του ΕΚΑΒ. Πάρα τη φόρτιση της ώρας, γελάσαμε και λίγο. Δε ξέρετε πόσο χάρηκα που ένας πατριώτης μας έτυχε να με βοηθήσει. 
   Μάλιστα φίλοι μου, υπάρχουν πολλοί και καλοί άνθρωποι και δε πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα. Όλοι μας, με τον τρόπο μας, μπορούμε να βοηθήσουμε μήπως αυτός ο τόσο καλός τόπος πάει κάποτε καλύτερα, για τα παιδιά μας. Ευχαριστώ πολύ την ομάδα των διασωστών για την προσφορά τους. Να είναι καλά να τρέχουν να μας προλαβαίνουν στις δύσκολες στιγμές μας.

ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.

Η ΠΡΟΙΚΑ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

Μία  παράδοση  πολλών  αιώνων,  ήταν  και  η  προίκα  που  έπρεπε  να  έχει  κάθε  κοπέλα  για  να  δημιουργήσει  το  δικό  της  σπιτικό.  Με  το  σκεπτικό  ότι  ο  άντρας  με  την  εργασία  του  έπρεπε  να  συντηρεί  την  οικογένειά  του, έπρεπε  και  η  γυναίκα  να  συμβάλλει  με  τον  δικό  της  τρόπο  οικονομικά.  Αυτός  ο  τρόπος  ήταν  η  προίκα,  λες  και  η  γυναίκα  δεν  συνέβαλλε  με  την  εργασία  της  στα  οικονομικά  της  οικογένειας,  πολλές  φορές  περισότερο  από  τον  άντρα,  γιατί  είχε  και  την  ανατροφή  των  παιδιών.  Οι  άντρες  συνήθως  καμάρωναν  για  τα  παιδιά  τους,  αλλά  το  άλλαγμα  της  πάνας  και  το  τάισμα  του  μωρού  με  το  μπιμπερό,  ήταν  ντροπή  να  το 
κάνει  ο  πατέρας.  Νοοτροπία  πολύ  παλιάς  εποχής.  Σήμερα  καμαρώνω  που  οι  νέοι  πατέρες  φορούν  τον  μάρσιπο  στο  στήθος  ή  βγάζουν  το  νήπιό  τους  βόλτα  με  το  καρότσι.

Μία  εβδομάδα  πρίν  το  γάμο,  οι  φίλες  της  νύφης  έπλεναν  και  σιδέρωναν  την  προίκα  της  και  μετά  την  άπλωναν  στα  δωμάτια  του  πατρικού  της  σπιτιού  σε  κοινή  θέα,  για  να  φανεί  τι  είχε  ετοιμάσει  η  νύφη.  Τότε  γινόταν  ο  σχολιασμός  από  τις  γυναίκες.  Πόσα  κεντήματα,  πόσα  σεντόνια,  πόσες  μαξιλαροθήκες,  πόσα  χαλιά  είχε,  πράγμα  που  έφερνε  σε  πολύ  δύσκολη  θέση  την  οικογένειά  της  που  δεν  μπορούσε  να  αντεπεξέλθει  οικονομικά,  πράγμα  απαράδεκτο.  Πολλές  φορές  συντασόταν  και  προικοσύμφωνο.  Ευτυχώς  η  προίκα  καταργήθηκε  και  νομοθετικά και  μαζί  καταργήθηκαν  και  όλα  τα  γραφικά  έθιμα.  Εκείνο που  δε  μπορεί  βέβαια  να  καταργηθεί  είναι  η  βοήθεια  των  γονιών  στα  παιδιά  τους. 

Την  παραμονή  του  γάμου  πάλι,   οι  φίλες  της,  φόρτωναν  τα  προικιά  σε  κάρα  για  να  τα  φέρουν  στο  σπίτι  του  γαμπρού.  Στη  διαδρομή,  τα  πιτσιρίκια  έκλειναν  το  δρόμο  με  σκοινί  μέχρι  να  πάρουν  τα  διόδια...ας  το  πω  έτσι.  Φτάνοντας  στο  σπίτι  του  γαμπρού,  έπρεπε  ο  γαμπρός  να  πληρώσει  κάτι  στα  κορίτσια  γιά  τον  κόπο  τους  αλλιώς  δεν  την  παρέδιδαν.  Μετά  από  διαπραγματεύσεις,  τελικά  έμπαινε  η  προίκα στο  σπίτι  και  στολιζόταν  ξανά.  Η  φωτογραφία  περιγράφει  ανάγλυφα  όλο  αυτό  το  γραφικό  έθιμο.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Κ. ΣΑΜΑΡΑΣ (1902 - 1971)

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Κ. ΣΑΜΑΡΑΣ  (1902 - 1971)

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Κ. ΣΑΜΑΡΑΣ

ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

Γεννήθηκε το 1902 στην κοινότητα Αδριανής του Νομού Δράμας. Γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος Σαμαράς, αγρότης και η Βασιλική Αραμπατζή, οι οποίοι πέθαναν όταν ο Στυλιανός ήταν ακόμη έφηβος. Ο Στυλιανός Σαμαράς διδάχτηκε τα πρώτα του γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του και αργότερα σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1930. Το 1932 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του ίδιου Πανεπιστημίου. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και στη συνέχεια μετέβη στη Ρώμη όπου μαθήτευσε και συνεργάστηκε με τον επιφανή καθηγητή της Παθολογίας Φρουγκόνι, Διευθυντή της Βασιλικής Παθολογικής Κλινικής. Το 1938 ανακηρύχθηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην έδρα της Παθολογικής Φυσιολογίας. Το 1940 έγινε Διευθυντής του Στρατιωτικού Νοσοκομείου και σύμβουλος της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης.

Όταν το 1942 δημιουργήθηκε η Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου  Θεσσαλονίκης, εκλέχθηκε Τακτικός Καθηγητής στην έδρα της Παθολογικής Ανατομικής και Γενικής Παθολογίας. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να ενισχύσει και να εμπλουτίσει τη νεοσύστατη Ιατρική Σχολή με την απαραίτητη υποδομή, απέστειλε το 1945 τον Καθηγητή Στυλιανό Σαμαρά στην Αμερική. Στόχος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ήταν με την επιστροφή του ο Στυλιανός Σαμαράς να μεταφέρει την εμπειρία και τις γνώσεις του από την εκεί έρευνά του στην Ελλάδα. Το 1947 υπέβαλε αίτηση παραίτησης από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενημερώνοντας ότι ανέλαβε την Αμερική επιστημονική θέση. Η παραίτησή του έγινε δεκτή διά Βασιλικού Διατάγματος που εκδόθηκε στις 29 Απριλίου 1947 και αυτοδίκαια ίσχυε από το 1945. Το ίδιο έτος έγινε Καθηγητής της Πειραματικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κραίητον. Από το 1965 συγκαταλεγόταν μεταξύ των ερευνητών του περίφημου Ιατρικού Κέντρου Ερευνών Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Φιλαδέλφεια. Ασχολήθηκε πολλά χρόνια με την έρευνα και γι’ αυτό αναγνωρίστηκε διεθνώς και εξελέγη τιμητικά μέλος πολλών εταιριών.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1968 και, επηρεασμένος από το θάνατο της αδελφής του, που συνέβη μία ημέρα μετά την επιστροφή του, συνέταξε μία ιδιόγραφη διαθήκη στις 14 Ιουνίου 1968, την οποία αργότερα διόρθωσε και καθαρόγραψε. Σύμφωνα με αυτήν, άφησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τα βιβλία του (με περιεχόμενο ιατρικό, φιλολογικό, φυσικοχημικό, βιολογικό και ιστορικό) λόγω της ευγνωμοσύνης που ένιωθε για τους καθηγητές του που τον βοήθησαν στα πρώτα βήματα της επιστημονικής του σταδιοδρομίας. Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης άφησε την ακίνητη περιουσία του και συγκεκριμένα ένα ακίνητο που είχε κληρονομήσει από την χήρα αδελφή του, στην Καβάλα, με σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών σε άρρενες διδάκτορες της Ιατρικής. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αδριανή, όρισε να δίδεται το ένα έκτο των ετήσιων εισοδημάτων της περιουσίας του για τη συντήρηση και τον πλουτισμό της βιβλιοθήκης της κοινότητας σε μνήμη της αδελφής του Στέλλας και του συζύγου της Ιωάννη Παπαδόπουλου.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε στην Αθήνα. Ο Στυλιανός Σαμαράς πέθανε στις 26 Δεκεμβρίου 1971 σε ηλικία 69 ετών. Η σωρός του ετάφη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αδριανή, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΘΕΡΜΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΜΑΡΑ Β. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΥΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΑΝΕΙΣΕ. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΙΔΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΑΜΑΡΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ.

ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ. 1950 - 1960

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

Μερικά  μπουκέτα  από  το  περιβόλι  του  χωριού  της  περιόδου  1950 - 1960,  με  πολύ  γνωστά  μας  πρόσωπα.

1

2

3

4

5

6

7

Συμβολικό κλείσιμο σχολείων Μικροχωρίου - Φτελιάς και Αδριανής - Νικηφόρου

ΑΠΟ www.dramania.gr

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΜΙΚΡΟΧΩΡΙΟΥ - ΦΤΕΛΙΑΣ

N. ΔΡΑΜΑΣ

Το σχολείο μας είναι ένα 6/Θ διεδρικό σχολείο, στεγάζεται δηλαδή σε δύο σχολικά κτίρια, από τρεις τάξεις το καθένα, στο Μικροχώρι (που είναι και η έδρα) και στην Φτελιά. Συνέπεια αυτού λοιπόν είναι να μεταφέρονται καθημερινά παιδιά, από το ένα χωριό στο άλλο. Μέχρι τώρα η μετακίνηση αυτή γινόταν με λεωφορεία του ΚΤΕΛ ν. Δράμας, τα οποία μίσθωνε η Νομαρχία.

Πριν λίγες βδομάδες όμως, σε μια συνάντηση που είχαν εκπρόσωποι του ΚΤΕΛ με την Περιφέρεια, η οποία είναι αρμόδια πλέον για την μεταφορά των μαθητών, υπήρξε οικονομική διαφωνία μεταξύ τους, με συνέπεια την άρνηση των οδηγών του ΚΤΕΛ να συνεχίσουν αυτά τα δρομολόγια. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να εξετάσουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δεν είναι δική μας δουλειά άλλωστε. Αυτό που ξέρουμε όμως σίγουρα, είναι ότι οι μοναδικοί που δεν φταίνε είναι τα παιδιά μας, αυτά την πληρώνουν όμως. Δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε, ότι εν έτει 2011, θα υπάρχουν παιδιά που θα σταματήσουν τα μαθήματά τους ένα μήνα νωρίτερα από το κανονικό γιατί οι γονείς τους αδυνατούν να τα μεταφέρουν μέχρι το σχολείο τους. Γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά, εξάχρονων παιδιών, που πάνε με την τσάντα στο σχολείο κι επειδή δεν έχει λεωφορείο να τους μεταφέρει στο διπλανό χωριό, γυρνάνε στο σπίτι τους με κατεβασμένα κεφάλια. Θέλουμε να πούμε λοιπόν σε κάθε υπεύθυνο ότι δεν έχουν την δυνατότητα όλοι οι γονείς να μεταφέρουν τα παιδιά τους, είτε γιατί δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο είτε γιατί είναι εργαζόμενοι, με ωράρια διαφορετικά από αυτά των σχολικών ωραρίων.

Γι' αυτόν τον λόγο λοιπόν, αποφασίσαμε από κοινού με τους γονείς του Δημοτικού Σχολείου Αδριανής - Νικηφόρου, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με εμάς, να κλείσουμε συμβολικά τα σχολεία μας για μία μέρα, την Τετάρτη 25/05/2011. Θεωρούμε ότι η φετινή σχολική χρονιά έχει τελειώσει, κάπως πρόωρα βέβαια για κάποιους μαθητές, καθώς δεν υπάρχει χρόνος να βρεθεί κάποια λύση. Θέλουμε να χτυπήσουμε τα καμπανάκι όμως σε κάθε υπεύθυνο, ότι αν δεν παρθούν τα κατάλληλα μέτρα τώρα, τον Σεπτέμβριο θα το βρουν πάλι μπροστά τους το πρόβλημα και πιο έντονο μάλιστα, γιατί με το σχέδιο Καλλικράτης και τις συγχωνεύσεις των σχολείων, του χρόνου θα μετακινείτε υπερδιπλάσιος αριθμός μαθητών. Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και τον χώρο που μας διαθέσατε.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου                                                Η Γραμματέας του Συλλόγου

ΠΑΓΚΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ                                                     ΦΕΡΣΙΖΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ...ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, ΕΛΕΝΗ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ...

Κάποτε  τελείωσε  κι  ο  εμφύλιος  πόλεμος,  ο  κόσμος  ανάσανε  κι  άρχισε  η  ανοικοδόμιση  της  χώρας. Στο  χωριό  άρχισε  η  κατασκευή,  κυρίως  δρόμων  με  προσωπική  εργασία  των  κατοίκων  καθορισμένη  από  την  κοινότητα, πόσες  εργάσιμες  ημέρες  αναλογούν  σε  κάθε  οικογένεια.  Ετσι  έγιναν  κράσπεδα  και  χαλικοστρώσεις  των  δρόμων   με  σπασμένες  πέτρες  από  τους  ίδιους  τους  κατοίκους  και  μεταφερόμενες  με  τα  κάρα  τους.  Η  πρώτη  φωτογραφία  είναι  από  προσωπική  εργασία  των  κατοίκων.  Στη  δεύτερη,  νέοι  του  χωριού γλεντούν.  Από  πίσω  γράφει  ενθύμιον  των  φίλων  μου  στην  πανήγυρη  του  Αγίου  Σωτήρος  Αδριανής  τη  6 - 8 - 1946.

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

Το  1944, όταν τελείωσε  η  κατοχή,  έφυγαν  οι  Βούλγαροι  αλλά  άρχισε  ο  εμφύλιος  πόλεμος. Δεν  είμαι  ιστορικός  γιά  να  κρίνω  τα  γεγονότα.  Στα  χωριά  δόθηκαν  όπλα  και  οργανώθηκαν  τα  ΤΕΑ  με  σκοπό  να  αντιμετωπίσουν  τους  αντάρτες  (πολίτες  αριστερής  ιδεολογίας  οι οποίοι  κυνηγημένοι  κατέφυγαν  στα  βουνά).   Τα  αποτελέσματα  λίγο  πολύ  όλοι  τα  γνωρίζουμε.  Σε  ένα  λαό  που  οι  μισοί  κυνηγούν  τους  άλλους  μισούς,  όποιος  κι  αν  επικρατήσει,  η  καταστροφή  για  τον  τόπο  είναι  η  ίδια.  Ενέδρες,  σκοτωμοί,  ρημαδιό,  εξορίες.  Σε  κάθε  χωριό  υπήρχαν  άνθρωποι  και  των  δύο  παρατάξεων.  Ακόμη  και  μέσα  στην  ίδια  οικογένεια,  με  τα  γνωστά  αποτελέσματα  που  ακόμα  και  σήμερα  επιρρεάζουν  τη  ζωή  μας,  αφού  πολλοί  που  τον  ζήσαμε  είμαστε  ακόμα  εν  ζωή. 
ΤΕΑ.  Τάγματα  εθελοντών  ακριτών  (το  εθελοντών  δεν  είναι  σίγουρο).  Χωρίς  να  θέλω  να  προσάψω  κάτι  σε  κανέναν,  σε  έναν  εμφύλιο  πόλεμο  όλοι  έχουν  δίκαιο  και  όλοι  έχουν  άδικο.  Τα  αποτελέσματα  τραγικά  για  όλους.  Καταθέτω  τη  φωτογραφία,  απλώς  γιά  να  επισημάνω  την  ατμόσφαιρα  που  υπήρχε  από  το  1944  ως το 1949.  Τέσσερα  χρόνια  που  εύχομαι  να  μην  ξανάρθουν.  Θα  μπορούσα  να  σας  περιγράψω  λεπτομερή  γεγονότα,  όπως  τα  έζησα  εγώ,  ένα  παιδί  δέκα  ετών  αλλά  δεν  έχει  σημασία.  Η  καταστροφή  είναι  ίδια  για  όλους,  νικητές  και  νικημένους. Τότε  κατασκευάστηκαν  και  τα  πολυβολεία  γύρω  από  το  χωριό,  που  τώρα είναι  μάρτυρες  μιας τραγικής  εποχής.

ΠΑΛΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΟΔΩΝ

ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΟΔΩΝ...ΟΠΩΣ ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ, ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ, ΚΡΗΤΗΣ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ 1998-2002, ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΧΑΣΑΠΗ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΡΙΘΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΔΩΝ. ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΣΤΩ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ...ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΕΦΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. Η ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΗ-ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΣΕ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΑΔΡΙΑΝΗΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Λίγο  πριν  εισβάλλουν  οί  Βούλγαροι.  Από  αριστερά  Αραμπατζής  Αλέκος,  Κουκαριώτης  Νίκος,  Ρέσσος  Γεώργιος,  Χατζόπουλος  Δημήτριος.

Δεύτερη  και  τρίτη:  Βγαλμένες  στην  Βουλγαρία.  Πολλοί χωριανοί  αλλά  και  από  άλλα  χωριά,  λόγω  πείνας,  πήγαιναν  να δουλέψουν  στην  Βουλγαρία.  Έτσι  έστελναν  στο  δικούς  τους  λίγα  χρήματα,  πατάτες,  φυστίκια  αλλά  στην  επιστροφή  έφερναν  και  μπόλικες  ψείρες.

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

Η ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1960

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

Μέχρι  το  1940  η  συγκοινωνία  στο  χωριό  γινόταν  με  τα  ζώα  ή  με  το  τρένο.  Υπήρχε  κι  ένα  ταξί  του  Λουκά  με  οδηγό  τον  Οικονόμου  Γεώργιο. Ήταν  ένα  αυτοκίνητο  -τώρα  αντίκα-  σαν  αυτά  που  βλέπουμε  στις  παλιές  Ελληνικές  ταινίες.  Έπαιρνε  εμπρός  με  τη  μανιβέλα  και  είχε  την  κόρνα  απ΄  έξω.   Με  την  έναρξη  του  πολέμου  το  1940  επιστρατεύτηκε  το  ταξί   όπως  και  πολλά  ζώα.  Οταν  τελείωσε  ο  πόλεμος  το  αυτοκίμητο  επεστράφη  στον  Λουκά  αλλά  μία  προσπάθεια  να  ξαναδουλέψει  απέτυχε.  Τα  πρώτα  χρόνια  μετά  την  απελευθέρωση  έκανε  δρομολόγια  για  τη  Δράμα  ένα  στρατιωτικό  όχημα  πού  είχε  δοθεί  ως  αποζημίωση  καί  πρόχειρα  μετετράπη  σε  επιβατικό.  Μετά  από  αυτό,  δρομολόγια έκανε  ένα  λεωφορείο  του  Πάτκα  και  του  Γεωργίου  Οικονόμου  με  δύο  δρομολόγια  την  ημέρα. Η  πρώτη  άδεια  ταξί  δόθηκε  στον  Μανώλη  Κολώνη  και  μετά  από  λίγα  χρόνια  άλλη  μία  στον  Τάσο Θεοδωρίδη,  όταν  απολύθηκε  από  την  Χωροφυλακή  όπου  υπηρετούσε.  Από  τότε  άλλαξαν  πολλά  προς  το  καλύτερο  αφού  άρχισαν  καί  δρομολόγια από  και  προς  την  Ξάνθη  μέσω  Αδριανής.  Εάν  κάπου  κάνω  λάθος  παρακαλώ  να  με  διορθώσει  κάποιος  που  γνωρίζει.

Υ.Γ.: Να  συμπληρώσω ότι  την  μεταφορά  των  αγαθών  από  την  Δράμα  γιά  την  προμήθεια  των  μπακάλικων  την  έκανε  ο  Αθανάσιος  Χατζόπουλος  με  κάρο.

86 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ...

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

1924  Στρατιώτης  του  ιππικού  απ'  το  χωριό.

Ο  άνθρωπος που γλίτωσε την εκτέλεση από τους Βούλγαρους επειδή είχε κατεστραμένο μάτι, με την σύζυγό του Μαρία.

ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΑΔΡΙΑΝΗΣ 1975 ΚΑΙ 1978

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ...ΑΡΧΕΙΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ...ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ...1967 ΚΑΙ 1970 ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ...ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ) ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ Ο κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ - ΙΑΤΡΟΣ, Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ. ΕΙΔΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ.

  ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΑΙ - 1955

 

Ακόμη  μία  άποψη  της  Αδριανής  από  τη  γειτονιά  στο  τσάι  με  τα  καπνοχώραφα  το  1955

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟ ΤΣΑΙ - 1952

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

71 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ...

ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΛΙΟ ΔΕΡΜΙΣΙΑΔΗ

ΕΤΟΣ 1940. Από  αριστερά  Ρέσσος  Βασίλειος,  Δερμισιάδου  Βασιλεία,  Βερβεριάδου  Ευδοκία,  Κυπραίος  Νικόλαος,  Δερμισιάδου  Φωτεινή  και  ο  μικρός  Παπαδόπουλος  Ευάγγελος μπροστά  στο  χαγιάτι  του  πατρικού  μου  σπιτιού.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ

ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΡΟΓΛΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΗ.

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ.Η ΜΙΑ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΑΔΡΙΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΜΑΣ.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ

ΗΡΑΚΛΗΣ 1956

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΓΗΠΕΔΟΥ

ΗΡΑΚΛΗΣ 1978

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΜΑΣ

1956 - ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΚΟ

1973 - ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ.

1973 - ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ.